YO SO MARIA | Από το έργο «Μαρία του Μπουένος Άιρες», 1968

Καλλιτεχνικά Νέα
Το καινούριο Λιμπρέτο, λίγα λόγια

Η ορχήστρα  δοκιμάζει ορισμένες, τεχνικές λεπτομέρειες. Απόψε παρουσιάζεται σε πρεμιέρα ένα ολοκαίνουριο λιμπρέτο. Το θέμα του παραμένει εξόχως τοπικό, η επίδρασή του στο κοινό αναμένεται καθολική. Οι στίχοι των τραγουδιών που με τόση δεξιοτεχνία εκτελούνται στην άδεια σάλα, γράφτηκαν από τον κύριο Φερέρ, έναν έξοχο δημοσιογράφο και αρθρογράφο που δοκιμάστηκε και ξεχώρισε μες στους κόλπους αυτής της ολότελα παθιασμένης πολιτείας. Η μουσική έμπνευση ανήκει στον Άστορ Πιατσόλα που κατόρθωσε να κατακτήσει την κοινή γνώμη με τον τρυφερό ήχο του μπαντονεόν του. Οι δυο τους παρουσιάζουν στο κοινό του Μπουένος Άιρες ένα θέαμα πρώτης τάξεως. Αναμένεται με ενδιαφέρον το ταξίδι της όπερας σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Βερολίνο, Παρίσι, Λονδίνο, Ρώμη, μερικοί από τους σταθμούς της πολυσυζητημένης όπερας. Το έργο τιτλοφορείται Μαρία του Μπουένος Άιρες και συνοψίζεται στην θαρραλέα και αδάμαστη ζωή της Μαρίας, ενός κατακόκκινου κοριτσιού που ζει, πεθαίνει και τραγουδά ανάμεσα στους παγιάδορ. Αυτοί οι τελευταίοι που συνεχίζουν την παράδοση της Ουρουγουάης  με θέρμη και απαράμιλλη επιτυχία υποδύονται με στόμφο τους ρόλους τους συγκεντρωμένοι γύρω από το οργανάκι κάποιου μουσικού που παίζει ξέφρενα έναν λαϊκό, αλησμόνητο σκοπό. Κάποιοι είπαν πως η θεματολογία του Φερέρ αντλεί από τον χριστιανικό μύθο της σταύρωσης. Ας είναι, το θέμα του παραμένει η αγάπη, μια αγάπη νεανική, η ίδια που κάνει σκληρή την ζωή ενός αυτοκράτορα ή χαρίζει την ευτυχία στην καλύβα ενός Βάσκου ψαρά. Η αγάπη με το ιερατικό της πρόσωπο, με τον θυμωμένο πυρετό της που κινεί τον κόσμο. Λίγα λόγια από την ίδια την Μαρία στα διαλείμματα της όπερας. Σε μια άκρη της πλατείας της επιβλητικής σάλας, η Μαρία σημειώνει.

[…Σε αυτήν την πολιτεία χτυπά μια κολοσσιαία καρδιά που όμοιά της ποτέ δεν θα βρείτε. Μια καινούρια γενιά δημιουργών, άνθρωποι πιστοί στο γράμμα και τον νόμο μιας παράδοσης που αρνείται να μετατραπεί σε φολκλόρ φροντίζουν να ζωντανέψουν τους παλιούς, αργεντίνικους αραμπάδες. Η πρωταγωνίστρια; Μα, τι φανταστήκατε; Πως μιλούμε για μια νεαρή με ερωτευμένη και αφελή καρδιά; Όχι, όχι, η Μαρία είναι φτιαγμένη από πυρετό, μες στα μάτια της σαλεύουν τρελά ψάρια, το σώμα της είναι πόθος, ο θάνατός της ένα ακόμη μυστήριο μες σε αυτήν την λιμανίσια βιογραφία. ..]

Έπειτα, η Μαρία μας απήγγειλε μερικούς στίχους από το εμβληματικό, ομώνυμο τραγούδι που αύριο βράδυ αναμένεται να ταράξει τις πιο ευαίσθητες καρδιές.

 

«Είμαι η Μαρία του Μπουένος Άιρες, δεν με γνωρίζεις λοιπόν;
Η Μαρία των τάνγκο, των προαστίων,
Μια Μαρία της νύχτας, ένα πάθος μοιραίο,
Μια Μαρία του έρωτα και της αγάπης,
Αυτό είμαι λοιπόν και τίποτε άλλο!»

¥

Μέμφις, Τενεσί,
Ανταπόκριση για την Φωνή της Αμερικής,

Επίθεση κατά του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Νεότερα τηλεγραφήματα μιλούν  για ένα ευθύ χτύπημα στο ρεύμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων που σαρώνει την Αμερική του 1968. Το μοτέλ Λοραίν παραμένει κλειστό για το κοινό. Η σήμανση ελέγχει εξονυχιστικά τον χώρο.

Χιλιάδες διαδηλωτών συγκεντρώνονται καθημερινά, ζητώντας την διαλεύκανση της υπόθεσης.

¥

[…Μαρία λίγους στίχους ακόμη. Και εκείνη, μια νεανική φιγούρα εξαιρετικής ομορφιάς, κάπως σκοτεινιάζει, μέσα βαθιά στον ρόλο της πηγαίνει.

«Η Μαρία του Μπουένος Άιρες,
Για αυτούς που σε κάποια γειτονιά
Μια μέρα θα ρωτήσουν
Και Σύντομα θα γνωρίζουν,
Για τις γυναίκες που ανυπόφορα
Με φθονούν και
σύντομα θα μάθουν
Οι μάγκες θα πέσουν στα πόδια μου,
Ω, Στην παγίδα μου θα βρεθούν.»

¥

Πρεσβεία των Η.Π.Α.
Σαϊγκόν,

Μέλη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου εισβάλλουν στην αμερικανική πρεσβεία. Ο στόχος βάλλεται με περίσσια επιμονή από τους αντάρτες που γυρεύουν να κατακτήσουν την πόλη. Ένας δεύτερος, φοβερός πόλεμος ξεκινά για την περιοχή της Ινδοκίνας. Οι αμερικανικές δυνάμεις προετοιμάζουν την ανάμειξή τους ενώ με διαρκή και επαναλαμβανόμενα ραδιοφωνικά μηνύματα φροντίζουν να εξάψουν το μίσος των παραδοσιακών ψηφοφόρων για τους κομμουνιστές που απειλούν, λέει την παγκόσμια ειρήνη. Τι σπουδαία πράγματα, αλήθεια!

Βόρεια Καρολίνα,

Οι πολιτοφύλακες και οι άνδρες της τοπικής χωροφυλακής στάθηκαν απέναντι στο πλήθος. Ζήτησαν την ειρηνική διάλυσή του προκειμένου να μην λάβουν τα αναγκαία μέτρα της καταστολής. Μάταια, οι χιλιάδες διαδηλωτές δεν σταμάτησαν παρά μόνον όταν τα όργανα της τάξεως επιτέθηκαν στους πολίτες με όλη την λευκή ανωτερότητα ζωγραφισμένη στα ρόπαλά τους. Δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, για αυτό διαδηλώνουμε, επισημαίνουν οι τραυματισμένες δεσποινίδες με τα κρινολίνα που στιγμή δεν δείλιασαν εμπρός στις κατασταλτικές δυνάμεις.

My Lai,

Δεκάδες σωροί χωρικών και κατεστραμμένοι ορυζώνες είναι όσα συναντά κανείς στην απομακρυσμένη περιοχή. Οι αμερικανικές δυνάμεις  με ναπάλμ και φλογοβόλα όπλα σβήνουν κάθε ελπίδα για την ανθρωπότητα. Ήδη η κοινή γνώμη στην μητέρα πατρίδα σοκαρισμένη παρακολουθεί τα δημοσιεύματα για την εκατόμβη. Ο Πρόεδρος αναμένεται να προβεί σε δηλώσεις. Ωστόσο το φοιτητικό κίνημα παραμένει ακούραστο στους δρόμους κάθε μεγαλούπολης, ζητώντας την επιστροφή των στρατιωτών. Όσοι γυρνούν δεν μιλούν για όσα είδαν. Η ψυχολογική υποστήριξη των βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ ήδη απασχολεί τις κοινωνικές υπηρεσίες που διαβλέπουν την επιστροφή τόσο κατεστραμμένων ψυχών.

¥

[…Είμαι η Μαρία του Μπουένος Άιρες
Μια μάγισσα πλασμένη να τραγουδά
Και να αγαπά,
Μόλις φανεί ο ήχος του μπαντονεόν
Με το ρυθμικό του τιαρά τατά,
Ποτίζω τα χείλη μου με δεκάδες
Πέταλα λουλουδιών
Με όσα μου χαρίστηκαν σε αυτήν την ζωή..]

Η φωνή της καραδοκεί μες στην σάλα, φωνή κοριτσιού μέσα από τα νερά,  καθρέφτες και μισόκλειστα βλέφαρα, σαν πεταλούδες.

[…Πάντα να λέω,
Εμπρός Μαρία και
Ένα μυστήριο να ανεβαίνει
Όπως σκουριά ως την φωνή μου
Και τραγουδώ εκείνο το τάνγκο
Που κανείς και ποτέ δεν τραγούδησε
Και ονειρεύομαι ένα όνειρο που
Κανείς και ποτέ δεν ονειρεύτηκε
Ίσως γιατί το αύριο γίνηκε
Κιόλας χθες!
Είμαι η Μαρία του Μπουένος Άιρες,
Η πόλη μου είμαι και η Μαρία,
Το τάνγκο
Το κορίτσι της επαρχίας
Η Μαρία της νύχτας και του
Μοιραίου πάθους…]

 ¥

Ειδησεογραφικό Πρακτορείον
«Υδρόγειος»
Ανταπόκριση,

Εκατό χιλιάδες φοιτητές προελαύνουν στο Ρίο ντε Τζανέιρο, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ευθεία αντίθεσή τους απέναντι στο στρατιωτικό καθεστώς την  ίδια ώρα που στο πόντιουμ οι αθλητές υψώνουν τις γροθιές τους κάνοντας γνωστό σε όλο τον κόσμο το κίνημά τους, ένα ολόκληρο θέατρο γεννιέται μέσα από τα όνειρα του Τζον Στάινμπεκ, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, ναι σωστά, μόλις έντεκα χρόνων κορίτσι σκοτώνει δυο μικρά αγόρια και μια ρωμαλέα, στρατιωτική δύναμη βγαλμένη μέσα από τις πικρές σελίδες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου εισβάλλει στην Τσεχοσλοβακία πνίγοντας στο αίμα την θέληση ενός ολόκληρου λαού. Ένας κόσμος που καταρρέει, σελίδες από σκισμένες συνθήκες στον ουρανό της Ευρώπης , μνήμες πολέμου  και ένα ξεχασμένο κοκκινάδι στο άλλοτε σφριγηλό πρόσωπο μιας ηπείρου. Η Άνοιξη της Πράγας συνιστά την τελευταία εαρινή συμφωνία για τον δικό μας κόσμο.

¥

[…Η Μαρία σχολιάζει πως αυτό το κοστούμι, πως αυτό το κατακόκκινο φουστάνι της συνιστά ένα άλλο, δεύτερο δέρμα. Η σάλα αναμένεται κατάμεστη αύριο μα τούτο δεν τρομάζει την Μαρία. Το όνομά της απλό, η όψη της κρυμμένο μέλι κάτω από την γλώσσα ενός πλήθους που συρρέει με ενδιαφέρον στην σάλα Πλαετάνο. Εκεί χτυπά η καρδιά του Μπουένος Άιρες με τις αναρίθμητες συνοικίες του και την έξαλλη, λιμανίσια του ζωή…]

Α. Θ.