H Ά(λλη) | Δύο ποιήματα

Θήλυ Ε, κύριε εσύ που με γέννησες εγκυμονούσα πριγκίπισσα κοίτα την κοιλιά μου που φουσκώνει τι βγάζει από μέσα. στομάχια χολές σπίτια μήτρες μήτρες πουλιά. Αφθαρτότατες. Κοίτα τι βγάζω την ειμαρμένη των αιδοίων. Μάνα η αιδώς. Να δέχονται Να δέχονται Να δέχονται κατασκευή –ανά- σπασμένες.   Τα αγάλματα Τα αγάλματα ραγίζουν. Η φ(θ)ορά του χρόνου […]

H Ά(λλη) | Οι παντοδύναμοι

Σε έβλεπα, πρώτη φορά, το παλιό μπρούτζινο περίγραμμα σε στεφάνωνε. Στο σώμα μου, φαίνεται,  είχαν ανθίσει μικρά, μικρά, λευκά λουλούδια τόσο απτά, απλώνονταν σε χάδι. Σε παρακολουθούσα το πρόσωπό σου χαράκωναν μαύρες γραμμές ξεδίπλωναν, ξεχύνονταν οι κακές οι γλώσσες. Τις έβαλες στο στόμα σου και μίλησες εκπροσωπώντας, καταδεικνύοντας, δικάζοντας. Συρρικνώθηκες -ελέω ανθρώπων- σε πάλεψα, σε […]