Φιλοθέη Αρμενάκη

i. Τα μαλλιά σου πορτοκάλι και κάστανο, λίγο χιόνι στους κροτάφους Μια ρυτίδα στο μέτωπο που δεν είχες. Μάτια μπλε. Σε ρώτησα ήταν πάντα μπλε; Ή σου μίλαγαν για θάλασσες οι άλλες γυναίκες; Γέλασες Κι έπειτα εγώ σου είπα ότι σου δίνω όλες τις θάλασσες και όλους τους ουρανούς που είδα ποτέ Και είμαι σίγουρη […]

Οι ιδέες Από παλιά φανταζόμουν τις σκέψεις να μπαίνουν στο, μυστήριο για μένα τότε, όργανο του εγκεφάλου σαν σημειώματα σε χαραμάδα παλιού κουφώματος. Η σκέψη φτάνει και στο δικό μου κεφάλι, όμως τα δευτερόλεπτα της απόφασης μου να γράψω ή όχι, είναι αυτά που καθορίζουν το μετέπειτα. Συνήθως είμαι πεπεισμένη πώς δεν πρόκειται να ξεχάσω […]

Πεπάρηθος Γνωρίζει κανείς που πίνουν τον καφέ τους οι απέλπιδες; Ξέρει κάποιος κάτι για τις κατηφόρες που παίρνουν στον γυρισμό; Έτσι σε φλέβες ποτάμια που μπλέχτηκα, ίσως χρειαστώ αυτή την πληροφορία. Γιατί τα κρύσταλλα της βιτρίνας που έσπασα μικρός είναι τώρα στη θάλασσα που κολυμπώ. Μικρά μικρά γυαλάκια μες το νερό, δεν τα βλέπω, κι […]