Έξω η νύχτα – μέσα ο αντίλαλός της. Απ’ την ώρα που γεννηθήκαμε. Έτσι είναι Όλα τα χρόνια κι όλο το χρόνο που σου απομένει ακόμα Ν’ ανασαίνεις, να πεθαίνεις σ’ ελεύθερη πτώση… Πυκνοκατοικημένη όλη η γη, μονάχος δεν ζει κανένας πια. Το σώμα – μια πλάνη αιματωμένη. Σε προδίνει Αυτός ο συνένοχος της νύχτας. […]
Θανάσης Λάμπρου
Ντουρς Γκρυνμπάιν | Στάχτη για πρωινό
(Γιά τίς ἡμερήσιες ἐφημερίδες) Ἔφαγα στάχτη γιά πρωινό, τή μαύρη σκόνη πού πέφτει ἀπ’ τις ἐφημερίδες, Ἀπ’ τις φρεσκοτυπωμένες στῆλες, ὅπου ἕνα πραξικόπημα δέν ἀφήνει κηλίδες Καί ἡ δίνη ἀκινητεῖ. Ὅπως ἐκείνοι πού τρῶνε ἠχηρά μ’ ἀνοιχτό τό στόμα, ἔτσι Μοῦ φάνηκε πῶς μιλούσαν οἱ Μοῖρες οἱ λαλίστατες, καθώς στά ἀθλητικά ἄρχιζε Ὁ πόλεμος πού […]