Εκεί που το τραγούδι φαλτσάρει σα πέσει λευκό το σκοτάδι… εκεί που τη μέρα νομίζεις για νύχτα και το φως το δρόμο του χάνει … εκεί στη λεπτή γραμμή του ορίζοντα το χαμόγελο μοιάζει με θλίψη κι η σιωπή του γεννάει κραυγές … Στην άκρη της πόλης… Η Θέτιδα Θαλασσινάκη γεννήθηκε ένα πρωινό κάποιου […]
Θέτιδα Θαλασσινάκη
Θέτιδα Θαλασσινάκη | Αστείο παραμύθι
Πώς γεννιέται η αγάπη από τη θλίψη και πως τρέφει η στεναχώρια τη χαρά, ποιος πλανήτης αποφάσισε να σβήσει στου δρομάκου την απέναντι σκιά. Πέφτει η νύχτα το σκοτάδι ταξιδεύει της ψυχής σου την απέραντη σιωπή, ποιας ουσίας την απόσταση γυρεύει να μαζέψει λίγη ακόμα υπομονή; Σε ποιαν άκρη σε προστάζουν να λουφάξεις να ξεχάσεις […]
Θέτιδα Θαλασσινάκη | Ηχώ
Δραπετεύω από καμινάδες και ανατέλλω τις νύχτες παρέα με τ’ αστέρια. Την ανατολή αποκοιμιέμαι σε νυσταγμένες αγκαλιές και κουρασμένες ψυχές. Ονειρεύομαι ξύπνιος χωρίς ν’ απολογούμαι… και σα γελάω, με ξεκούρδιστη ζωγραφιά μοιάζω, μα δε με νοιάζει! Γεννάω στο αύριο το τώρα και στη γη της φωτιάς τον άνεμο σκορπώ, και το ταΐζω. Και σα χορταίνει […]
Θέτιδα Θαλασσινάκη | Για όσους θρηνούν σιωπηλά
Ένα τραγούδι για όσους θρηνούν σιωπηλά στο σκοτάδι να λύσουν τα μάγια, του μίζερου κόσμου κι αστέρια κινούν, τον Άδη να σβήσουν τον ήλιο ν’ ανάψουν. Μορφές ξεγλιστρούν στης αγάπης το φως… αγγίγματα κρύβονται σε πόρτες κλειστές, ποιο λάθος απόψε να χαρίσω σε σένα και σα ξημερώσει το χρεώσω σε μένα. Η Θέτιδα Θαλασσινάκη γεννήθηκε […]