Εκδόσεις Νεφέλη

Λίγες κουβέντες για τους “Επτά Μιμίαμβους” του Ηρώνδα σε μετάφραση Στέφανου Κουμανούδη και Σωτήρη Κακίση Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός λένε τα τραγούδια. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώτικα για τον Ηρώνδα. Θα μου πείτε πώς ήρθε και κούρνιασε εδώ δίπλα μου στο τραπέζι αυτός ο αρχαίος τύπος. Θέλεις το σαββατόβραδο που γυρεύει να […]

Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, έλεγε ο Λί Πό, είν’ έν’ ασήμαντο λουλούδι, σχεδόν άχρωμο, αλλά με άρωμα τόσο μοναδικό, τόσο υπέροχο που, ακόμα κι όταν βρίσκεται μονάχο του, σε κήπο απέραντο, χαμένο ανάμεσα σε αναρίθμητα, εκρηκτικά χαράς λουλούδια, είναι αυτό μονάχα που αναζητά ο επισκέπτης, αυτό που τελικά θ’ αποκομίσει φεύγοντας, αυτό που θα καρφώσει στα μαλλιά […]

Το Μέλλον Είναι Εδώ “Για όσα δε μπορεί να μιλά κανείς, θα πρέπει να σωπαίνει”, έγραψε ο Βίτγκενσταϊν. Αλλά ο αφορισμός, στην περίπτωση του Βασίλη Αμανατίδη, κουτσαίνει. Το “Πλαγκτόν: οι ιστορίες” συγκεντρώνει σε ένα τόμο το πεζογραφικό σύνολο του Β.Α. – το “Σκύλο της Χάρυβδης”, το “Μη με Φας” και κάποιες νέες ιστορίες. Όλες τους  μοιάζουν να επιχειρούν το […]

1. “Εκεί που ζούμε”, Χρίστος Κυθρεώτης, Εκδόσεις Πατάκης: ευφυές, γοητευτικό, επίκαιρο αλλά όχι γραμμένο για την επικαιρότητα, γεμάτο με το λοξό χιούμορ του συγγραφέα γνωστό ήδη από τη συλλογή διηγημάτων του “Μια Χαρά” (Πατάκης, 2014), αλλά πλέον μπολιασμένο με προσωπικούς στοχασμούς για την ανθρώπινη κατάσταση και το πως είναι να ζει η γενιά των σημερινών […]

Αγαπώ άρα κινδυνεύω γιατί βαδίζω μέσα στην καρδιά μου και να το μεσημέρι βόδι κουρασμένο αμίλητο νερό μορφή του κόσμου μαλαματένια στο δέντρο απάνω το πουλί τσιουρ-τσιουρ απομεσήμερο και να το μυστικό της ροδιάς άνεμος περαστικός παπαρούνα μαύρη παίζει λατέρνα γιατί ποτέ δεν φαντάστηκε τα γηρατειά φύτρο λευκό του ύψους άλογο φορά πράσινη και λύγισμα […]

  Η κενή θέση¹ Μνήμη Θεοδώρας Β. Γουδέλη   Έχω προειδοποιήσει τον εαυτό μου από το βράδυ και αυτός με συγκρατεί λίγο πριν από την άκρη του κρεβατιού. Με κλειστά μάτια υπολογίζω και τα τελευταία εκατοστά που αναλογούν στην πλευρά μου. Εκεί που τελειώνει το κρεβάτι και αρχίζει το πάτωμα. Εάν έλειπε η πόρτα που […]

  1. Ποῦ νά σέ φιλήσω νά ‘ναι μόνο γιά μένα! 2. Σκοτάδι ἀπροσδόκητο – ξαφνικό φιλί˙ κατάλευκη λάμπει ἡ κρήνη! 3. Μετά τό τραγούδι ἡ σιωπή. Μετά τή σιωπή ἡ Ἀγάπη! 4. Σύννεφα βροχῆς σκεπάζουν το φεγγάρι. Ὑπῆρξε ἄλλη Ἀγάπη;   Μάρκος Μέσκος – Άνθη στο καταραμένο φίδι – Νεφέλη, 1998

5-3-’06, στη μνήμη της Α.Α. Στην αρχή η θάλασσα ήταν θάλασσα. Ύστερα έγινε ωραία θάλασσα. Και πριν χαθεί απ’ τα μάτια σου έπεσες μέσα της.   Έγινες θάλασσα ή μήπως πάντα ήσουν; Γιάννης Ευθυμιάδης – Καινός διαιρέτης – Νεφέλη, 2007