Γιώργος Σ. Αλεξάνδρου | Τρία ποιήματα

[Κύριε καθηγητά] Κύριε καθηγητά Με θυμάστε; Λυπάμαι. Δεν απέτυχα.   [Ο ηλίθιος] Συνωστισμός κραχτών Προσέγγιση στους περαστικούς Πωλούν την λεία τους Στους ευκολόπιστους   Πόρτες ανοιχτές Κάδρα στον τοίχο Δίνουν πιστοποιήσεις Με την καμπάνια: «Ό,τι δηλώσεις, είσαι» Μπαίνουν οι παντογνώστες Ζητούν αναγνώριση   Στο κέντρο της πλατείας Ο ηλίθιος Κρατά κλειδί στο χέρι Ψάχνει μια […]

Γιώργος Σ. Αλεξάνδρου | Ο τοξότης

Με πόνεσε ο καιρός στα κόκαλα μου. Κι ας λένε πως γιατρεύει τις πληγές. Γυρνούσα σα τρελός στη γειτονιά μου. Να γαληνέψω κάτι από το χθες. Πετούσα μακριά την πετονιά μου. Με πνίγανε χαράματα οι κραυγές.   Μα Τώρα βλέπω το σκοτάδι. Και δεν φοβάμαι πια τον Άδη. Εγώ κατάφερα να βλέπω δίχως μάτια. Πέρασα ψέματα […]

Γιώργος Σ. Αλεξάνδρου | Δύο ποιήματα

[Τα Σάββατα] Το σώμα νοσεί.  Τα Σάββατα.  Μες στους καπνούς.  Και στα τσιγάρα.  Μες στα παραπατήματα.  Επάνω στις βαμμένες σάρκες.  Ασελγεί η νόθα νιότη.  Η ανάσα κλωτσά.  Στα γκρίζα μεσάνυχτα.  Το πνεύμα πενθεί.  Στους υπόγειους λόφους.  Ανάβει το φως της προσμονής.  Στους αριθμούς, στα πρόσωπα.  Του τηλεφώνου.  Επειδή πεθαίνουμε τις καθημερινές.  Προσμένουμε τα Σάββατα,  κάποιαν […]