…βλέποντάς τες όλες νά ‘ρχονται ξυπόλυτες, με πόση αφέλεια έλπιζα να σταματούσαν μπροστά απ’ τα θρύψαλα της συγνώμης που δεν σου είπα . Όσο πιο βαθειά έμπαιναν στις φτέρνες τους, τόσο πιο πίσω με γυρνούσαν ” θυμάσαι … ; ” ψέλλιζε η χθεσινή, οπως εσβηνε η φωνή της σ αναφιλητά πόνου ” …θυμάσαι […]
