Γιώργης Παυλόπουλος | Ο γάτος μου

Ο γάτος μου έχει όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μου. Νωχελής και ακαμάτης νυχτόβιος και ονειροπόλος του αρέσει να μυρίζει το σκοτάδι. Σπάταλος στα χάδια ρίχνεται στο κορίτσι μου χώνεται στα πόδια της κι όταν τον διώχνω μου παρασταίνει τον τίγρη. Συχνά τον γελοιοποιώ και τότε αγριεύει σηκώνουνται στη ράχη του οι τρίχες και […]

Γιώργης Παυλόπουλος | Τα αντικλείδια

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν. Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί. Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη και τη ζωή τους κάποτε […]

Γιώργης Παυλόπουλος | Το μαρτύριο

Σήκωσα το σεντόνι και ήταν πάλι γυμνή πλάι μου και πριν χαθεί γύρισα να την κοιτάξω και μη με κοιτάζεις μου είπε δεν είμαι το σώμα που αγάπησες αλλά εκείνο που θέλεις να θυμάσαι κι εκείνο που δεν μπορείς να θυμηθείς κι εκείνο που νομίζεις πως θυμάσαι. Γιώργης Παυλόπουλος – Λίγος άμμος – Νεφέλη, 1997

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Γιώργη Παυλόπουλου στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

  Ομιλητές: Δημήτρης Αγγελάτος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας και Θεωρίας της Λογοτεχνίας, Τμήμα Φιλολογίας ΕΚΠΑ ͢  «Ξυπνώντας μέσα σ’ αυτό το φως / μαύρο σαν ένα μελίσσι / που μου έτρωγε τα μάτια»: Η δραματική λυρική ποίηση του Γιώργη Παυλόπουλου. Γιάννης Ξούριας Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας ΕΚΠΑ ͢  «… κι οι νεκροί σ’ ένα […]