Γεώργιος Κρεοπώλης

– Τα ταλαιπωρημένα παπούτσια μου είχαν ήδη αλλάξει χρώμα από το μοναχικό μου παιχνίδι στο έδαφος της παιδικής χαράς, στις αλάνες και τα παρκάκια. Τα δικά σου ήταν επίσης έμπειρα στο τσαλαβούτημα, τις τούμπες και τα σκισιματα. Αλλά καθαρά. Τότε ήταν καθαρά. – ~ Η πρώτη μας προσέγγιση σχεδόν σαν παιδική: θέλεις να παίξουμε;  Φυσικά, […]

6 Σεπτεμβρίου  Όταν βγήκες από το διαμέρισμα μου, εκείνο ούρλιαζε ακαταστασία. Αλλά ήταν μόνο όταν έκλεισα τη πόρτα πίσω σου που μου δόθηκε ο χρόνος να κατανοήσω τον όγκο της ζημιάς που είχες προκαλέσει…Στην αρχή λύγισα τα γόνατα σέρνοντας τη πλάτη μου στη ξύλινη επένδυση της πόρτας, χάνοντας αργά ύψος, και τελικά κάθισα με τη […]

Εκείνος:  Τα πρωινά, οι ώρες αιχμής και οι κυκλοφοριακές συμφορήσεις είναι φλύαρα. Από την άλλη, οι πρώτες ώρες της κάθε μέρας παρομοιάζονται με λακωνικό λογοτεχνικό πυροτέχνημα. Επεισόδια μικρά της ανθρώπινης ζωής που ξεφυτρώνουν από τυχαία γυάλινη ρωγμή στις όψεις από μπετό. Έμπνευση για ερωτικά ραβασάκια και αποφθέγματα που κινητοποιούν και φωτίζουν. Θα έσκαγαν στον μαύρο […]

“Θέλω να μου αλλάξεις φακούς βλέψης. Δείξε μου νέους τρόπους να αντιληφθώ τα πράγματα, γιατί σιχάθηκα να περιορίζω την όμορφη αυτή αίσθηση σε ό,τι μας διδάξαν ως πραγματικό και λογικό”.  Δίστασα. Πώς κάνει κανείς τόσο εύκολα το κόσμο να μυρίζει διαφορετικά, να αποκτά αλλιώτικες αποχρώσεις; -αλλιώτικο περιβάλλον- “Σκέψου τις λαμαρίνες αυτές ως παγωμένα κύματα: η […]

Μια ανοικτή, εγκάρδια κι αυθόρμητη αγκαλιά από μικροσκοπικά χεράκια, παιδικά χέρια που δεν έχουν απαλλαχθεί ακόμα από το βρεφικό λίπος… μια γενναία χούφτα δύο χεριών στενά ενωμένων, με δάχτυλα δυσαναλόγως μακρόστενα σε σχέση με τους βραχίονες, σχηματίζοντας ελαφριά κι ενιαία κυρτότητα, σαν να προετοιμάζονται να υποδεχθούν μια φλέβα νερού, να συγκρατήσουν όσο περισσότερο από αυτό […]