Δύο ποιήματα | Του Βαλάντη Μάστορα

Αποδημητικό Ήθελες να φύγουμε γιατί δε σου άρεσε που η γειτονιά μάς έτρωγε το ύψος. Και είπαμε να μετακομίσουμε την επαρχία μας στο αυχενικό μεσημέρι κάποιας πρωτεύουσας χωρίς να διανοούμαστε πώς ίσως να αρκούν για να ψηλώσουμε δυο τετραγωνικά επιδερμίδα ο ένας στο σώμα του άλλου.   Ομοιοκαταληξία Ένα παράπονο κοντοστάθηκε στου Χρόνου το αυτί […]

Βαλάντης Μάστορας | Τρία ποιήματα

1. Το ξέρουμε κι οι δυο. Αυτός ο κόσμος είναι χτισμένος πάνω σε θραύσματα σπασμένων ήλιων και δολοφονημένων ουρανών. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η ετυμηγορία. Αλλά το πώς θα γίνει να ανθίσουν τα λουλούδια δίχως καθόλου φως. 2.  Κρεμόσουν απ’ το τεντωμένο δέρμα της νιότης σου σα στολίδι. Γύρω η νύχτα έπεφτε γυμνή στο […]

Βαλάντης Μάστορας | Ερωτικό

Κοίταξε τώρα στο κάπου και πάντα οι δυο μας πετάμε. Σαν ανθοστόλιστες πλατιές, από μάρμαρο επιφάνειες. Ζεσταίνουμε λίγη από την παγωμάρα της ατμόσφαιρας. Ζεσταίνουμε λίγη από την παγωμάρα των σεντονιών. Περπατάμε δίπλα δίπλα, να μη χάσουμε εμπειρία. Ζητιανεύουμε τυφλά ο ένας στον άλλον. Δώσε μου. Σου δίνω. Πάλι πίσω. Πάλι πάρε. Πάλι φέρε. Συναλλαγές. Οι […]