Αφροδίτη Μιχαηλίδου | Δύο ποιήματα

Αφορία Από όλα σου αυτό που μου λείπει περισσότερο, είναι η ύλη σου να λέει πως «μπορούμε» Το ακατάληπτο «μαζί» που ζούσαμε έπειθε τη λαθραία μικρή επανάσταση Ήταν ο σπόρος που βλάσταινε ευκταία όνειρα, πριν σταθούμε μακριά μια εποχή σαρωτική. Σαν φυλλοβόλος μεταμφίεση που αφήνει πίσω άσαρκα τα δέντρα, σχεδόν διασυρμένα, καταδικασμένα να υπομένουν άφθαρτα […]