Γρηγόρης Σακαλής

Σε σπίτια – φρούρια με πανύψηλες περιφράξεις σε ειδικές περιοχές κατοικούν οι πλούσιοι οι έχοντες και κατέχοντες άγρια σκυλιά συρματοπλέγματα με ηλεκτρικό ρεύμα και σεκιουριτάδες τους προστατεύουν εκεί ζουν τον παράδεισο τους πιο πέρα είναι τα λαϊκά σπίτια οι γειτονιές των φτωχών όπου οι άνθρωποι ζουν με τα ελάχιστα αγωνίζονται κάθε μέρα για τα στοιχειώδη […]

Σ’ ένα παλιό μεταλλικό γραφείο του ΄50 της εποχής του σχεδίου Μάρσαλ κάνω το οκτάωρο μου τυχερός που έχω δουλειά ένσημα και άδεια την εποχή της ανεργίας και της βασιλείας των εργοδοτών προνομιούχος μέσα στην καθημερινή μιζέρια μου στη μονοτονία μα ποιά δουλειά δεν είναι μίζερη και μονότονη τι λέω τώρα όλα έχουν σαρωθεί δικαιώματα […]

Βλέπω με το ένα μου μάτι στο άλλο προχώρησε ο καταρράκτης δεν πειράζει θα γράφω μισά ποιήματα τώρα πρέπει να βρω λεφτά να το εγχειρίσω διάβασα κάπου ότι υπάρχουν εκατομμύρια παρκαρισμένα ακίνητα λεφτά, άχρηστα αυτοί που τα ΄χουν δεν ξέρουν τι να τα κάνουν την ώρα που οι απλοί άνθρωποι παντού στον κόσμο πεινούν ότι […]

Κονκισταδόρες στη χώρα του χαμένου ήλιου προσφέρουν δώρα ξεγελούν τους ιθαγενείς με καθρεφτάκια και ψεύτικα κολιέ έτσι τους μαντρώνουν γίνονται πειθήνιοι ξεχνούν το πρότερο μεγαλείο τους και σιγά – σιγά τους μετατρέπουν σε δούλους τυχόν εξεγέρσεις τους πνίγονται στο αίμα τους κλέβουν τη γη τους αλλάζουν την πίστη τα ήθη και τα έθιμα τους και […]

Μέσα στη μεγάλη λεωφόρο ο πλούτος ξεχειλίζει επιδεικνύεται άνθρωποι καλοντυμένοι πάνε κι έρχονται με τσάντες ακριβές και χαρτοφύλακες ψηλά κτίρια δικηγορικά γραφεία και μεσιτικά παρασιτικά ιατρεία για τους κατέχοντες η μάζα βολεύεται όπως – όπως στα δημόσια νοσοκομεία άστεγοι στις γωνίες κοιτάζουν με μάτια απλανή κανείς δεν γυρίζει να τους κοιτάξει είναι ανύπαρκτοι κι όπως […]

Λόγια σαπουνόφουσκες λόγια μεγάλα περιαυτολογίες μας κατακλύζουν καθημερινά ο δημόσιος λόγος έχει γίνει σουρωτήρι καθώς οι έννοιες έχουν διαστραφεί και το ψέμα κυριάρχησε παντού πρέπει να διαλέξουμε τον καλύτερο ψεύτη για να μας κυβερνήσει είναι φοβερό είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας στην κατάντια του δημόσιου λόγου να προσπαθούμε να βρούμε θέση.   […]

Σε πράσινες μικρές κοιλάδες εκεί που κελαηδούν τα πουλιά χαρούμενα φτερούγισε κρυφά η ψυχή μου αγριομέλισσες τρυγούσαν πάνω στα λουλούδια θεϊκή γύρη τη μεταφέρανε στις κυψέλες τους έκαναν παραδεισένια τροφή για τις νεράιδες και τα ξωτικά ποταμάκια κυλούσαν σχεδόν αθόρυβα κι όλα ήταν ήσυχα σ΄αυτή τη χώρα της Εδέμ όπου βρίσκουν καταφύγιο οι πληγωμένες ψυχές […]

 «Μη στεναχωριέσαι για τίποτα» μου είχε πει η μάνα μου όταν μ’ έβλεπε λυπημένο «ακόμα και το σπίτι σου να καίγεται» ήταν σοφή συμβουλή κι εγώ προσπαθώ να την εφαρμόζω αν και δεν τα καταφέρνω πάντα είναι φαίνεται στον άνθρωπο πόσο στενάχωρος είναι άλλοι λυπούνται εύκολα κι άλλοι καθόλου λυπούνται γι΄αυτούς οι πρώτοι κι άλλοι […]

Μόλις νυχτώσει βγαίνω απ΄το σπίτι κι αρχίζω να ζω τη μίζερη ζωή του μοναχικού γυρνάω στα μπαρ κανέναν δεν ξέρω κανείς δεν με ξέρει μόνο κάποιος μπάρμαν ή κάποια σερβιτόρα. Στον πάγκο του μπαρ κάνω γνωριμίες του πιοτού που το πρωί εξατμίζονται σαν σαπουνόφουσκες σκέφτομαι πόσοι άλλοι είναι σαν κι εμένα μα αυτό δεν με […]

Τα άυλα αξίζουν πιο πολύ και τα δωρεάν της καρδιάς τα συναισθήματα άλλα είναι μπριλάντι κι άλλα άνθρακας η αγάπη, η φιλία είναι χρυσάφι το μίσος, ο φθόνος ξεσκίζουν το φορέα τους κάρβουνα που λερώνουν ό,τι αισθάνεται ο άνθρωπος τον διαμορφώνει και δείχνει όμορφος ή άσχημος γιατί αυτά πηγάζουν από μέσα μας κανείς δεν ζει […]