Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος | (δια-)λογος περί ποιητικής

© Eugène Atget

Στον Παναγιώτη Ρώνη

των υπερβορείων κελαρύζεις αρειμάνιος
ύπνε –λάστιχο του χρόνου-
τεντώνεις τεντώνεις τεντώνεις τα δάχτυλα
και στίχος ογκώδης υψώνεσαι στη χορδή
πνίγεσαι χάνεσαι μέσα σε φθόγγους- τατουάζ

                     *

θάλασσα πνίγεσαι στο στίχο, θάλασσα ανάσα
στο στέρνο του χαρτιού·
ούτε σημάδι ούτε ρημάδι δε σε σώζει
από τη μέσα σου πτώση

βαθύρροη στρωτή πτώση- μαμούθ
γίνεσαι γραφή πτώση (λευκ-)άηχη
κι όμως φωνάζεις κι όμως ουρλιάζεις
βαθύρροη πελαγινή- ποίηση
φουσκάλα του πνιγμού

                     *

μέσα στα μπερδεμένα διαλείμματα της σιωπής
σιωπώντας επιδεικτικά με πολύγλωσσα σημάδια
…ταραγμένη θάλασσα λευκού και μαύρου απειλητικού…

υδροκυάνιο μιας ρυθμικής μουσικής για κωφάλαλα μήκη
κολυμπά τετραγωνισμένη περιδινούμενη αφοπλιστική
κολυμπά χήνα του χάους ΥπέρθετΗ
κολυμπά μέσα στα άναρθρα των λαγόνων συρματοπλέγματα

κλειδώνοντας τα χρώματά της στα τετράδια ορθογραφίας- σχεδόν
σα τατουάζ χτυπημένο από έφηβους οργασμούς- χαμογελά κοροϊδευτικά

στους επιστήμονες ορισμούς και διαφεύγει

                      *

…πεφταστέρι, ξεφτέρι του στίχου, κολυμπάς στο λευκό
σα μαύρος σίφουνας
ρουφάς τη σημασία και δραπετεύεις…

                      *

ιχνογραφώ ιχνηλατώ ανιχνεύω τον βαρύ αχό
του άηχου πόθου μου· κυνηγός νωθρός
αναθρώσκοντας σε αναβατήρες φόβους
τραβώ σημαδεύω πυροβολώ το τρομερό
κτήνος της σελίδας· αυτοκαταστρέφομαι…

                      *

κατρακυλά και πέφτει ο βράχος στίχος
ελαφρύς σα πετραδάκι της αμμουδιάς
ηχώς αρχαίων κογχυλιών
                      αμφορέων
                      μιας θάλασσας εσωτερικής
                      που όλο και λιγοστεύει.

                      *

όλο και λιγοστεύουν τα πολύχρωμα μαντίλια
των λέξεων· γιρλάντες σιωπές εγγαστρίμυθων
προθέσεων εισρέουν σε κάθε στροφή· πανικοβάλλονται
οι ήχοι και οι νότες της φωνής ξεπέφτουν σε δύσπιστες
εικασίες· απόδειξη ξεκάθαρη πως οι ποιητές έχουν                        πλέον
πεθάνει.

 


Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1989. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Βαβέλ (εκδόσεις Anima,2017) και Εγώ το Χάος (εκδόσεις Καμβάς, 2019) και το θεατρικό έργο Μισοφαγωμένο Μπισκότο (play-ground.gr), ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό έργο Γιατί με αφορά η τέχνη (εκδόσεις ἡδυέπεια, 2020).