17th avenue

To 1975 απέχει κιόλας έτη φωτός. Η Janis Ian όμως τραγουδά με την κιθάρα της για τα κορίτσια που φτιάχνουν εραστές στην άλλη άκρη της γραμμής, που κάποτε παντρεύονται και συνταξιοδοτούνται από την ζωή. Η φωνή της ανήκει σε ένα δεκαεπτάχρονο άστρο που κάπως διαφορετικό, με τις κούκλες του λιωμένες πια κάτω από τα φώτα του φανταστικού χορού, στολίζει με το χνάρι του τον ουρανό μας. Η μελωδία της Ian είναι μια προσευχή για όσα παιδιά εκεί έξω, δυσκολεύονται κάπως να σηκώσουν το βάρος ενός άσχημου κόσμου. Όσο για την φωνή της, μια υπενθύμιση του μύθου που θέλει τον βασιλιά να σκοτώνει την αρτίστα, όχι γιατί ποτέ δεν την αγάπησε. Μα γιατί είχε φωνή ομορφότερη του πιο φωτεινού πρωινού, γεμάτη εκφράσεις και τεχνάσματα που μπορούν και ψιθυρίζουν ακόμη στις καρδιές μας.

 

Η Μπεά τριγυρνά σε μια απελπισμένη συνοικία. Την λέω έτσι γιατί οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που κάποτε περπάτησαν στους δρόμους της, πέθαναν χορεύοντας σαν τρομαγμένοι λαγοί μες στο δάσος και ύστερα πουλώντας όσο όσο το δικό τους μερίδιο σε αυτόν τον κόσμο γίνανε άστρο και καπνός.

 Όμως η Μπεά δεν δίνει δεκάρα για τα παιδιά που παίζουν τους στρατηγούς στο πουθενά της πολιτείας. Όλα γίνονται επιγράμματα και σκεπάζονται από σκόνη και χρόνο, καθόλου πρωτότυπο μα για την ακρίβεια μια μικρή, πορτοκαλί αλήθεια, συλλογίζεται, ναι συλλογίζεται.

Η Μπεά γνωρίζει απ΄έξω όλους τους στίχους. Μονάχα αυτή και το Μπουένος Άιρες με τα μάτια του γεμάτα από ήλιο και καθεστώτα γνωρίζουν τόσο καλά τα τραγούδια. Το νάζι τους, ω, ναι το νάζι, την πόζα που παίρνουν, που μοιάζουν με αμπέλια, όλο γέλιο τα τραγούδια.

Sony wm-ex190. Δεν το λέει κανείς γοητευτικό, μα είναι ένα όνομα. Και πάνω από όλα αυτό είναι το μοντέλο του Walkman  της που δουλεύει αδιάκοπα μέρα και νύχτα. Όλα τα αρνήθηκε για να το αποκτήσει, άφησε τον Σεμπάστιαν με μια αγιότητα πεζοδρομίου να εξαντληθεί μες στους κόλπους της αγάπης του βάζοντας σε δεύτερο ρόλο τον κοριτσίστικο εαυτό της. Τώρα τον θυμάται όταν το ρεφραίν φθάνει στο σημείο να αγκυλώσει την καρδιά της μα δεν πάει καιρός που ο πόνος έγινε περιποιητικός, δικός της πόνος.

Τα ρούχα κολλούν στο προκλητικό της σώμα. Φορά τα ακουστικά της και έχει γεννηθεί κορίτσι. Ο θάνατος την προσπερνά, τι περισσότερο λοιπόν να ζητήσει η Μπεά από αυτήν την ιστορία.

Τα άλλα τα δεκαεπτάρικα άστρα Μπεά θα μιλούν και θα κάνουν θόρυβο, όταν εσύ Μπεά θα μαζεύεις εκεί ψηλά το λιωμένο ασήμι. Και το όνομά σου θα λένε. Θα λένε από όλες τις φροντίδες Μπεά, πως ήσουν η πιο όμορφη έτσι όπως κυλούσες στο ποτάμι ίδια φως.

Α.Θ