Οι μπαλάντες του Κορκ
Ένας νευρώδης άνδρας με εκφραστικές κινήσεις διδάσκει τις οδηγίες του έργου. Οι καλύτεροι τραγουδιστές και οι καλύτεροι μουσικοί φιλοδοξούν να βάλουν την ψυχή τους σε αυτήν την παραγωγή. Ο νευρώδης άνδρας επισημαίνει πως σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να φανούν οι αντιθέσεις των ηρώων με την εποχή τους. Για την ακρίβεια, ο νευρώδης άνδρας επισημαίνει.
«Ο Joe έχει ένα σπουδαίο φορτίο να παραδώσει. Του είπαν, άκου μικρέ, ή κάνεις την δουλειά ή δεν ξέρω και εγώ τι. Και εκείνος που περίμενε την ευκαιρία του ανάμεσα στα άλλα γειτονόπουλα του Κορκ, και εκείνος που διαθέτει το σπάνιο χάρισμα να κρατιέται μακριά από τους μπελάδες έμπλεξε απόψε για τα καλά. Έπειτα του είπαν πάρε αυτά και όταν η δουλειά τελειώσει ξοφλάμε, έτσι Joe πάρ΄τα και έπειτα σε περιμένουν μερικά ακόμη. Είναι καλή συμφωνία, αρκεί να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Το φορτίο πρέπει να παραδοθεί ως τις εννέα. Ούτε λεπτό παραπάνω Joe γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν συγχωρούν. Ας είναι, στοιχηματίζουν στην πλάτη του καθώς ο ίδιος χάνεται έξω στην πόλη. Είναι επικίνδυνος, πολύ επικίνδυνος με αυτό το περίστροφο στο γιλέκο του. Αν τον σταματήσουν οι στρατιώτες, θα χαμογελάσει σαν ένας καλός και χριστιανικός νέος. Όμως αν επιμείνουν, τότε ο Joe πρέπει να χρησιμοποιήσει το μαραφέτι. Του είπαν, εκεί έξω είσαι μόνος σου Joe. Έκλεισαν την πόρτα ανάμεσά τους, όπως κλείνει μια εποχή και αυτό ήταν.
Είναι έτοιμος. Όλη την νύχτα έκανε πρόβες. Τώρα είναι έτοιμος με το καλοσιδερωμένο του πουκάμισο, ένας λαμπερός νέος. Έτσι για να νιώσει καλύτερα , είπε να χαρίσει στον εαυτό του ένα ολότελα διαφορετικό όνομα. Το είχε συγκρατήσει, ω ναι, το είχε συγκρατήσει καλά γραμμένο από το όνειρο που κοιμάται βαθιά στις ραψωδίες. Και είχε υποσχεθεί πως αν τα καταφέρει μες στο τρομερό πέλαγο, το αντίδωρο είναι γαλάζιοι ορίζοντες, κάτι περισσότερο από τα ρετάλια του ουρανού. Προσπάθησε Joe, δείξε αυτοσυγκράτηση, χαμήλωσε το βλέμμα σου και πέρνα από το φυλάκιο δίχως να τραβήξεις υποψίες. Μα αν πάει κάτι στραβά του είπαν, αν πάει κάτι άσχημα δώσε τα όλα σε εκείνον τον αγώνα και μην σκεφτείς τίποτε μικρέ, τίποτε. Όλοι θα πουν, μπράβο Joe, είσαι ένα άστρο ανάμεσα στις φθορές, κάτι πολύ σπουδαίο, η πιο τέλεια ιστορία Joe. Η δική μας ιστορία. Και για εκείνον, τίποτε άλλο δεν μετράει από τούτο το πρωινό, από το φυλάκιο του Κορκ, από τον γαλάζιο ουρανό και τις παλιές του στέγες. Τίποτε περισσότερο από την φωνή της αθωότητάς του που σήμερα πεθαίνει για πάντα.
Ωραίο, επικίνδυνο πρωινό. Ο φτωχός Joe, κοίτα τον πόσο καλοντυμένος είναι, αν συνεχίσει έτσι θα του έρθει μια καλή δουλειά και τότε, δεν είναι κακός για το κορίτσι μου. Μα και βέβαια το δικό μου, είναι εξόχως ομορφότερη και σε όλα πιο άξια. Σφίγγει στις τσέπες του το περίστροφο. Του εμπιστεύτηκαν την ίδια τους την ζωή, αλήθεια Joe ξέρεις πως τα παιδιά σε πιστεύουν; Δεν έχει τίποτε να φοβάται. Συλλογίζεται πως του αξίζει ένας γρήγορος καφές, συλλογίζεται πως σήμερα μοιάζει να είναι η μέρα του. Βλέπεις ο Joe δεν έχει συνηθίσει να κοιτάζει στις γωνιές, γιατί τότε θα είχε δει τον παράξενο τύπο με την πλατιά σκιά που διαβάζει προσποιητά τις εφημερίδες, περνά την λεωφόρο, ονειρεύεται στο βάθος του πάρκου, οδηγά γρήγορα στα στενά τριγύρω, τα λάστιχά του ουρλιάζουν, όλα μεταμορφώνονται σε μια σκηνή κινηματογραφική, από τα ενδότερα ξεπηδούν ηθοποιοί, όλοι ντυμένοι με ροκ μπαλάντες, όλες αφιερωμένες στον Joe που χάθηκε τόσο άδοξα μες στην μικροτεχνία του Κορκ.
Όλοι τον ακολουθούν, όλοι διαθέτουν έναν καλό λόγο να πουν για τον Joe. Είναι δίκαιος, πυροβολεί γρήγορα, μια φορά μαχαιρώθηκε επειδή αδίκησε, αυτός είναι ο Joe. Η ορχήστρα χτυπά βίαια τα όργανα, όσο ο Joe βαδίζει η ορχήστρα αρπάζει φωτιά. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται επικίνδυνα. Και οι στρατιώτες του κάνουν νεύμα, θα χρειαστούμε τα χαρτιά σου. Για μια στιγμή θυμήθηκε μια παιδική φωνή, όμως γρήγορα την έβγαλε από το μυαλό του και έκλεισε για πάντα αυτόν τον δρόμο. Κοίταξε προς την μεριά τους και συνέχισε, σαν να μην συμβαίνει κάτι. Και όμως δυο τρεις από αυτούς σταματούν την κυκλοφορία και προτάσσουν δυο εξαιρετικά ημιαυτόματα με δουλεμένους μηχανισμούς. Πρόκειται για δυο όπλα απόδειξη των νεωτερισμών που ξεβράζει ο καιρός μας. Ο Joe σφίγγει το περίστροφο στο χέρι του. Λίγο ακόμη, να πλησιάσουν λίγο ακόμη, το μυστικό είναι να μην αστοχήσεις, έχεις λίγες σφαίρες Joe. Είσαι ένα φτωχό αγόρι και ευθύνονται αυτοί. Έχουν καταστρέψει τις ζωές μας Joe, βγες εκεί έξω και κάνε την δουλειά. Όλη αυτή η πίκρα σου δόθηκε για να πολεμήσεις Joe. Θυμήσου Joe, καθένας κατάγει εις άδου και ανάγει Joe.
Ακολουθεί το γράμμα του Joe που κυλά και χάνεται σε μια άκρη του ρείθρου, κρατώντας πάντα κρυμμένη, σαν φυλαχτό, την ολόψυχη μετάνοια εκείνου του νέου. Υπάρχει δηλαδή μια λεπτή ανατροπή, μια αποκατάσταση της ανθρωπιάς του Joe όταν εκείνος θα έχει πια χαθεί.
Αγαπητή μητέρα,
Ελπίζω να είσαι καλά, αληθινά καλά. Σου γράφω για να σου πω πως η ζωή μου μόλις τέλειωσε. Όλα τα παλιά πράγματα πετώ μητέρα. Τίποτε δεν θα χρειαστώ, όλα και όλα τα σύνεργά μου είναι το λίγο φως μητέρα. Ελπίζω να μην σε πληγώνω με αυτά που σου γράφω. Για να ξέρεις μητέρα, απέκτησα ένα όπλο και την κρίσιμη στιγμή το ακούμπησα στο μέτωπό του και τράβηξα την σκανδάλη μητέρα. Αυτός ο άνδρας είναι πια νεκρός μητέρα και η ζωή μου σκουπίδια και τίποτε. Δεν το θέλησα μητέρα, για αυτό συνέχισε, συνέχισε εσύ, σαν τίποτε να μην συνέβη ποτέ. Για μένα είναι αργά και μου απομένει λίγος χρόνος. Κάτι σαλεύει στην πλάτη μου, ο πόνος μου δαγκώνει το πρόσωπο, η δική μου στιγμή έχει φτάσει πια μητέρα. Για αυτό σου γράφω, κυρίως για αυτό μητέρα.
Ο Joe πρέπει να διαθέτει σπάνια γοητεία. Να μοιάζει αφελής μα δίχως ανύπαρκτη την ομορφιά του. Κυρίως θα πρέπει να είναι ενδεδυμένος ελαφρά, με ρετάλια που δεν θα εμποδίζουν την κίνησή του, μα θα μαρτυρούν όσα έχει περάσει. Το Κορκ διαθέτει μπόλικη βροχή, γκρίζα, χλομά νερά. Πράγματα που κατορθώνονται εύκολα από τεχνικής πλευράς. Αυτή λοιπόν είναι η πορεία της ιστορίας αυτής που φιλοδοξεί να γίνει μια αληθινή, ροκ όπερα.
¥
Τίποτε άλλο δεν σώζεται από αυτές τις οδηγίες. Η σκηνή, λίγες μέρες προτού το έργο ανέβει, γκρεμίστηκε από μια παράξενη έκρηξη. Μερικοί τεχνικοί έχασαν την ζωή τους σε εκείνο το φριχτό δυστύχημα. Ωστόσο υπάρχουν πάντα οι αναμνήσεις και αν το θέλει ο Θεός το μικρό θέατρο θα ξανανοίξει τις πόρτες του, σε πείσμα εκείνης του δειλού ρίγους που δεν σημαίνει ποτέ θάνατο μα ξοδεμένο όνειρο. Ο Joe τελικά δεν χρησιμοποίησε ποτέ το όπλο του, μονάχα αφοσιώθηκε στα ταξίδια και κράτησε για τον εαυτό του το μερίδιο της ιστορίας αυτής που ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Α. Θ.
