Ο ύπνος μειώνει τη θητεία, λένε οι φαντάροι αναζητώντας μια διέξοδο στον παραλογισμό του στρατιωτικού εγκλεισμού. Προσπάθησα να εφαρμόσω ξανά το δοκιμασμένο αυτό ρητό. Τη φορά αυτή απέτυχα παταγωδώς.
Τις νύχτες ακούω βήματα. Δεν έχω ξεκαθαρίσει αν είναι τα βήματα της ζωής που φεύγει ή εκείνης που έρχεται. Ο ύπνος μου αντιγράφει το κύλισμα των τρένων επάνω στις ράγες. Μέταλλο, ξύλο, κενό… Ξυπνάω, γράφω και ξανακοιμάμαι. Αναζήτησα πληροφορίες για την απόσταση ανάμεσα στις σιδηροδρομικές ράγες. Στις γραμμές των ΗΠΑ το διάστημα ανάμεσα στις δύο ράγες είναι 4 πόδια και 8,5 ίντσες (143,5 εκ.). Ο σιδηρόδρομος στις ΗΠΑ κατασκευάστηκε από Άγγλους μηχανικούς με τον τρόπο που είχε κατασκευαστεί ο σιδηρόδρομος στην Αγγλία. Το συγκεκριμένο διάκενο επιλέχτηκε για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι Αγγλικές ατμομηχανές.
Από την πρώτη μέρα εγκλεισμού ο Μπωντλαίρ μετακόμισε από τη βιβλιοθήκη στο κομοδίνο. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ σε άλλον ποιητή τις αϋπνίες μου. Ο Σαρλ γνωρίζει την κόλαση καλύτερα από οποιονδήποτε.
Καίγομαι από επιθυμία να γράψω ένα ερωτικό ποίημα, κι ας έχει μολυνθεί κάθε κύτταρο στον πλανήτη. Στον έρωτα δεν είναι η αλήθεια που μετράει αλλά ποιος θα περιγράψει με μεγαλύτερη διαύγεια το ψέμα.
Ξαναδιάβασα τις, «Κόκκινες Νύχτες», του Μπαμπασάκη και θυμήθηκα την παρουσίαση του βιβλίου. Ένα Σάββατο μεσημέρι στο “Poems & Crimes”, με τον Κωστή, τη Χριστίνα, τη Λένα και φυσικά τον Σάμη παντού στον χώρο. Μοιάζει να έχουν περάσει αιώνες από εκείνη την ημέρα.
Δεν ονειρεύομαι πια όπως ονειρευόμουν τότε. Αν έχει αλλάξει κάτι τα τελευταία χρόνια είναι μόνο αυτό. Το προσπαθώ όμως. Διαβάζω καθημερινά την προσευχή του Γκράχαμ Γκριν από το μυθιστόρημα «Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα». Να ονειρεύεσαι περισσότερο κύριε Ουέρμολντ. Στον αιώνα που ζούμε η πραγματικότητα δεν αστειεύεται.
