-Τιμωρία στο δωμάτιό σου δεσποινίς εκτός κι αν με γλύψεις.
-Ξέρετε να γλύφετε;
-Σημασία έχει να το θέλεις πολύ.
– Όχι να αγαπάς;
– Όχι.
– Μα είναι και ταινία. Το έχω δει. Έπαιζε μια κυρία που όλο έκλαιγε. Δε θυμάμαι τίποτα άλλο. Ήταν όμορφη. Μετά πήγαμε σπίτι και – .
– Να γλύφετε ξέρετε;
– Όταν πηγαίνω στο μπαρ πίνω για να σε σκέφτομαι καλύτερα.
-Δεσποινίς ξέρετε να γλύφετε;
– Παγωτό χωνάκι δεν έτρωγε μικρή;
– Ο παππούς της λέει της έπαιρνε κρουασάν. Πάντα το ίδιο. Αυτό στη μπλε συσκευασία. Για να μην λιώνει λέει και λερώνει το πάτωμα.
-Ψυχαναγκαστικός;
– Του άρεσε το πουκάμισο του να είναι σιδερωμένο.
– Όταν πίνω σε σκέφτομαι γυμνή να πνίγεσαι σε μια πισίνα γεμάτη χταπόδια. Τα χταπόδια γύρω από τα πόδια σου είναι όμορφα.
– ΑΧ Κάντε αααααααα. Αχ πως με ταλαιπωρείτε με τα καμώματά σας.
-Δεσποινίς κάντε αααα.
– Πώς μπορεί να το πληρώσει χωρίς να το θυμάται αύριο;
– Κράτα της τη γλώσσα.
-Μια γλώσσα δική σου. Η γλώσσα μου θα είναι δική σου. Θα μπορείς και να μου τη κόψεις αν θες ή να την κάνεις βετέξ να σκουπίζουν τα τραπέζια των εστιατορίων. Δεν θα πω όχι.
– Στις οδηγίες έλεγε: ” Όταν ενεργοποιηθεί θα εκτοξεύσει σε απόσταση έως 8 μέτρα χρωματιστά και μεταλιζέ χαρτάκια δημιουργώντας μια μαγική ατμόσφαιρα.»
– Μας δουλεύετε;
– Δεν την εμπνέεις ρε παιδί μου!
– Το μετρό βάζει το χώρο, Εσύ βάζεις το ταλέντο!
-Θέλεις να ανταλλάξουμε;
– Όταν πίνω σκέφτομαι εσένα κι αυτό είναι πρόβλημα.
– Η Rita Hayworth λέει: ” Σ ’αγαπώ. Όχι σε μισώ_.”
– Ένα το πρωί, ένα το βράδυ και θα σου περάσει.
– “Σ ’αγαπώ τόσο πολύ που θα μπορούσα να πεθάνω.” Αχ δε θυμάμαι.
– Ψέματα λέει δεν την έχει δει τη ταινία.
– « Σε μισώ τόσο πολύ που νομίζω ότι θα πεθάνω απ’ το ίδιο μου το μίσος. “
– Αααααααααααααα.
– Μετά τον σκότωσε;
-Όχι φιλήθηκαν.
– «Θες να βασανίσουμε ο ένας τον άλλο μέχρι θανάτου;»
– Μπααα.
– Πολύ κοινότυπο ρε συ.
-Ναι.
– Όταν πηγαίνω στο μπαρ νιώθω σαν να πηγαίνω εκδρομή στη θάλασσα.
– Ήθελε να γίνει μια ασθενική δεσποσύνη γεμάτη σπασμένα κόκκαλα αλλά είναι 70 κιλά. Καταλαβαίνεις…
– “Μην μου στερείς το πένθος μου. Είναι το μόνο που έχω. ”
-Ξανάρχισε!
– Η βροχή είναι η σκέψη μου όταν είμαι στο μπαρ. Βλέπεις με πόση δύναμη πέφτει στο τσιμέντο; Έτσι κι εγώ. Τα σαρώνω όλα ρε παιδί μου μετά το 4ο.
– “Η διαστροφή κάνει τα μάτια της να λάμπουν.” Μπλε μάτια και ψυχή που καίει.
– Γιατί αυτός φοράει τη γραβάτα στο λαιμό και εγώ στα μάτια; Θα παίξουμε τυφλόμυγα;
-Το δέρμα της έλαμπε και η ψυχή της παλλόταν σε ένα ρυθμό που δεν τον ήξερα. Κοιμόμουνα ένα θάνατο που ένιωθα ότι με εγκατέλειπε τώρα με όση ευκολία εκείνη τίναζε τους ώμους της.
– Λένε ότι κάνεις δε τη ξέρει. Είναι καινούργια στη γειτονιά. Το κορίτσι με τα μάτια που λάμπουν. Αυτή είναι. Έχει κάτι το αιθέριο. Το άυλο. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είναι μόνο 42 κιλά. Αλλά έτσι είναι αυτή. Το κορίτσι με τα μάτια που λάμπουν.
-Έχω ερωτευτεί ένα κορίτσι που παίζει σε ερωτικές ταινίες.
– Η Σάρα Κέιν στα τελευταία της ήταν ερωτευμένη με ένα γκέι αγόρι. Απίστευτο!
– Κι αυτός;
– Μπααα δε νομίζω.
– Μετά αυτοκτόνησε.
-Ψάχνω τρόπο να την πείσω να παίξει στην ταινία μου.
– Θα σου πει όχι. Δε παίζει σε σκουπίδια. Η κυρία έχει ταλέντο.
– Δε σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πέσεις από τον 5ο για παράδειγμα;
– Γράφεις και μιλάς σκουπίδια. Ράφ’ το.
– Όσοι κι αν μπαίνουν μέσα της αυτή γελάει. Φαίνεται να της αρέσει. Δεν είναι ποτέ αρκετό. Θέλει κι άλλο. Σκίζει την λογική με τη θέρμη της. Την αγαπώ.
– Αααα κατάλαβα. Κάτι σαν «θύελλα και ορμή»;
– Είναι καύλα εννοεί. Αυτό.
– Άνοιξε της το στόμα της καριόλας. Μας έπρηξε.
– Τώρα θα ακούσουμε ένα τραγουδάκι και μετά ύπνο.
-Έλα. Έλα σαν κύμα. Έλα. Έλα.
– Κόφ’ το.
– “Είμαι μια σακούλα γεμάτη σκουπίδια κι αυτό είναι όλο.”
-Μακριά από τα πάντα.
Μακριά από τον ήλιο όταν σηκώνεται και πάλι πέφτει στο γκρεμό χωρίς ούτε ένα γδούπο. Πώς το κάνει ρε γαμώτο; Εγώ όταν πέφτω σπαράζω τα πλευρά μου. Ένα τη φορά.
-Είναι ερωτευμένη με τη θάλασσα της.
-Ερωτευμένη με τα ποτήρια της
-Καθήλωση;
-Άρνηση.
-Κατ’ επιλογήν θλίψη χωρίς προοπτική.
-Εγώ το μόνο που θα ήθελα θα ήταν να σε γλύψω.
-Ψέματα.
-Γιατί να πει ψέματα σε ένα τέτοιο θέμα ;
-Ψέματα.
-Άμα σπάσει το κρανίο μου θα χύσει εσένα σε φωτογραφίες και γράμματα.
-Ψέματα.
-Τώρα που σε χάνω βλέπω πέρα απ’ τα σύνορα τη θάλασσα να αλαφιάζεται απ’ τα χαμένα μου όστρακα.
– Ο κώλος της ανασταίνει πεθαμένα αηδόνια το Δεκέμβρη.
-Αχ ποτέ σε ξέχασα; Πότε με άφησες στο κέντρο της πλατείας;
-Εγώ δεν ήμουν εκεί.
– Τα δάκρυα φέρνουν χάδια άλλων που θυμάμαι το όνομα τους ενώ θέλω να ξεχνάω. Θέλω να ξεχνάω. Να ξεχνάω. Πριν μάθω. Πριν δω. Να το’ χω ξεχάσει.
– Σ ’αγαπώ κι αυτό μου μαχαιρώνει τα χείλη. Μου πνίγει το γέλιο σε έκσταση της στιγμής.
-Σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Σιχάθηκα.
-Γονατίζω.
– Σου ξεντύνω το κεφάλι μου. Θα με φτιάξω όπως θες. Το βάρος του σώματός σου είναι ένα ποτήρι νερό κι εγώ όλο διψάω. Όλο διψάω.
– Και πέφτω πάνω σε σώματα. Και πέφτω πάνω σε μένα που’ μαι ήδη μεθυσμένη. Δε βγαίνει και όλο το γυρίζω.
-Κόψ’της τη γλώσσα.
– Θέλει να σε φιλήσει πρώτα.
***
Η Εύη Χρόνη γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1992. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στο Ωδείο Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
