Αναπνέω φως,
τις στάλες του ήλιου
καθώς φωτίζει την άβυσσο.
Ένας ορίζοντας στενός
μουδιάζει τις φωνές των σπαραγμών.
Τη νύχτα οι πληγές ανασταίνονται
λιώνουν οι ανέμελες μέρες.
Στη μέση του χειμώνα τα άκρα μας
αγγίζουν τον πάγο
κρύβονται οι ευωδιές
στης απόγνωσης τα υγρά κελιά.
Αναπνέω φως,
όταν τα βλέφαρα ανοιγοκλείνουν τις νύχτες
διαβαίνοντας τους δρόμους
τους ζωσμένους απ’ την πάχνη των δακρύων μας.
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας . Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop.Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
