[.Ο.]
υποφέρω από ανυπομονησία
αυτό είναι το μόνο μου θέμα
ούτε θλίψη
ούτε τίποτα
είμαι ανυπόμονη να αγκαλιάσω ξανά τη μητέρα μου
να μου δώσει να φάω χώμα με το πλαστικό
παιδικό μου κουτάλι
[Tα χέρια]
Κατουριόμουνα_
κάθε βραδύ
μου ‘χε βάλει το ψαλίδι διπλά στο πόδι και μου έλεγε με αυτό θα στο κόψω
όταν πήγα νηπιαγωγείο σταμάτησα.
Μαμά πάρε τα χέρια σου από κει!
Η γριά είχε άνια
έβαζε τα χέρια στο μουνί της
προσπαθούσε να καταλαγιάσει τον πόνο.
Το έκανε μπροστά μας
δεν την ένοιαζε.
Εδώ και μήνες το βλέμμα της είχε αφιερωθεί σε κάποιο μακρινό τοπίο που μόνο αυτή έβλεπε.
Όταν τη μάλωνε η κόρη της δεν αντιδρούσε.
Η άλλη της χτυπούσε σκαμπίλια στα χέρια
δεν άντεχε να βλέπει τη γριά μάνα της να αυνανίζεται μπροστά της.
αυτή όμως δεν αυνανιζόταν ακριβώς
Ήταν αυτό που προείπα.
Προσπαθούσε με αυτό το τρόπο να ηρεμήσει τον πόνο_
ερεθίζοντας τα νεύρα της ευαίσθητης περιοχής ο πόνος σε κάποιο άλλο σημείο που δε το γνωρίζαμε ελάφραινε.
Κανείς δεν το είχε καταλάβει αυτό_
μόνο εγώ που τότε ήμουν δεν ήμουν 6 χρονών και έτοιμη να βγάλω το μικρό αυταρχικό θηριάκι μου πάνω της
είχα ακούσει τη γιαγιά να της φωνάζει και είχα γίνει ο χειρότερος απ’ όλους τους δεσμώτες της
την παρακολουθούσα από απόσταση και καρτερούσα να κάνει τη λάθος κίνηση για να τσιρίξω με τη σπαστική κοριτσίστικη φωνή μου
Μην βάζεις τα χέρια σου εκεί!
Εκείνη ούτε που με άκουγε.
Είχε το βλέμμα της γίνει ένα με του αρνιού.
Καμία αλλαγή.
Παρόλα αυτά μου άρεσε που τη μάλωνα.
Είχα ακούσει πως όταν ήταν καλά μάλωνε αυτή τον κόσμο όλο.
Μου άρεσε που ήμουν αυτή που θα την τιμωρούσα για τα κρίματά της.
Ένα κακομαθημένο εξάχρονο κορίτσι θα ήταν ο τιμωρός της.
Ήταν αυταρχική.
Καταπίεζε τα κορίτσια με το κέντημα και το πιάνο πέρα από το φυσιολογικό.
Τα χέρια της είχα ακούσει ότι ήταν κάτασπρα και απαλά σαν λευκά γατάκια.
Δεν είχε δουλέψει ποτέ της.
Τριγυρνούσε στο σπίτι σαν κάποια πριγκίπισσα του Βορρά
έδινε διαταγές και μοίραζε παράπονα σε όλους.
Ήταν αυτό που λέμε μια ψυχρή καριόλα.
Τώρα απλά είχε γίνει αρνί
γι’ αυτό τόση αγάπη με τα χέρια της σκέφτηκα.
Τα κράταγε μια ζωή καθαρά για να μπορεί τώρα να αγγίζεται.
Και πράγματι αν τα έβλεπες
ακόμα και τώρα θα καταλάβαινες ότι ήταν χέρια αγίας
ζαρωμένα μεν αλλά κατάλευκα και καθαρά
χέρια κάποιου που τα είχε κρατήσει μια ζωή για τον εαυτό του
και πράγματι δεν είχε χαϊδέψει ποτέ τα παιδία της με γυμνό χέρι
τριγυρνούσε με τα λευκά της γάντια που τα άλλαζε δύο φορές τη μέρα_
τι μυστικά έκρυβαν πια αυτά τα χέρια ;
[Παρατακτικά]
Τύμπανα θριάμβου!
Ξεκινάμε!
ΣΟΥΤ
Ξεκίνησε.
με τα ξυλόφωνα μου γαργαλάει το λαιμό
Προτείνει_
Η απέναντι τρώει μακαρόνια
Το μυαλό μου είναι μακαρόνια
Ο χρόνος είναι ένα άσπρο σεντόνι που περιμένει να στεγνώσει κρεμασμένο στο παράθυρο αντί για κουρτίνα
Δεν έχει άνεμο
Δεν έρχεται
Το σεντόνι μένει εκεί
Χαίρεται που είναι κουρτίνα
Κοιτάζει τα αυτοκίνητα να φωνάζουν ονόματα πεθαμένων
Ααααα!
τώρα η απέναντι τρώει αμύγδαλα από ένα πλαστικό μπολ.
το μυαλό μου είναι το πλαστικό μπολ
όλο περιμένω να αδειάσει αλλά το κορίτσι προσθέτει αμύγδαλα
λίγα τρώει λίγα προσθέτει
Η φωνή γράφει θόρυβο: δεν είναι εύκολο να βρεθούν αντιστοιχίες. o ρόλος του υπηρέτη. ρωμαϊκή κωμωδία. Μένανδρος. το έργο «Ψυχή». αντιστοιχίες
Βάζω το α της αντιστοιχίας στο μπολ να αρχίσω από την αρχή το τίποτα μου
Αλλάζω
Ανοίγω
Αρθρώνω
Άλγος
Άλγος στο στήθος
Θωρακικό άλγος
Καρδιακή προσβολή
Καρδιαλγία
Καλέστε το 166
«Έχουμε μια σειρά από γεγονότα ασύνδετα μεταξύ τους»
Ωχ!
Καρδιακή εκβολή ;
«Οι ερωτευμένοι θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τον ερωτά τους ή όχι;»
“Κατά φαντασίαν ασθενής”
Ω!
Το αγαπημένο μου _
Ησυχία
Ναι.
Αχαλασία
Αίτια:
Συναισθηματικό στρες
Μείζον τραύμα
Εγώ δε βρίσκω τραύμα
Ψάχνω να βρω τρόπο να ανοίξω αλλά το πρωί ξεχνάω από ποιο σημείο ξεκίνησα κι έτσι γεμίζω τσιμπήματα από μέλισσες ζαλισμένες από το θολό της περασμένης ώρας
Η ώρα είναι συνέχεια περασμένη
Γιατί το κάνει αυτό ;
Εγώ θα ήθελα να σε βλέπω μόνο πρωί
Επαναφορά.
Ναι
Αχαλασία
Ψάχνω διάγνωση και δε μ’ αρέσει τίποτα
Μ’ αρέσεις εσύ
Θέλω να σε βάλω πιο μέσα από μέσα μου
Σαν μια πράξη που δεν μπορεί να επαναληφθεί
«Υπάρχει έλλειμα λόγων και πράξεων. Δε μας εμπιστεύονται οι αγορές.»
ψάχνω μια πράξη που να σκίζει το χρόνο στα δύο και τον αφήνει με το ξυράφι της θυσίας στο στόμα
–
Όταν γράφω το σεντόνι λίγο κουνιέται
γράφω για να κουνιέται το σεντόνι
γράφω για να μιλώ σε σένα
Δεν περιμένω απάντηση
Δεν περιμένω
Διψάω
Όχι σε ενεστώτα όχι σε παρατατικό
Γιατί ο παρατατικός μοιάζει στο παρατεταμένο αλλά έχει ήδη τελειώσει ;
Και το παρατεταμένο τελειώνει.
Σωστά
Παρατατακτικά ;
Σε συνεχόμενο μη διακοπτόμενο χρόνο ανεργίας κι άλλο λίγο ακόμη ;
Δεν ψάχνω λύση
Δε ψάχνω τέλος
Ψάχνω να διψάω παρατατακτικά
Δείξε μου όλα όσα σου αρέσουν –
Η Εύη Χρόνη γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1992. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στο Ωδείο Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
