Σύνοψη
Ο Κένταυρος Χ(ε)ίρων βρίσκεται σ’ έναν ου τόπο: τον περιγράφει σαν τον Άδη αλλά δεν είναι ο Άδης, οι άνθρωποι είναι ζωντανοί αλλά έχουν πεθάνει, αναγνωρίζεις τοπία αλλά δεν τα έχεις ξαναδεί. Ακούει τις Ερινύες να καταριούνται το ανθρώπινο γένος. Είναι μισός, από το σώμα του έχει αποσπαστεί το αλογίσιο μέρος: η ζωώδης υπόστασή του εγκατέλειψε την ανθρώπινη, έχοντας σιχαθεί τις προμηθεϊκές ελπίδες της για πρόοδο -αιώνιο άλλοθι για κάθε λογής εγκλήματα και αιωνίως ματαιωμένη εξ αυτών. Οι Ερινύες αναγγέλλουν την εμφάνιση της Κασσάνδρας η οποία καταγγέλλει την Ύβρι της Αναστάσεως (ως κόλπο των ισχυρών για να ταΐζουν τη μηχανή της εξουσίας και των κερδοφόρων πολέμων) και προλέγει τα επερχόμενα ολέθρια και φρικτά δεινά. Αλίμονο, τον παραληρηματικό της λόγο έχει καταστήσει ακατάληπτο η κατάρα του Απόλλωνα, στην ουσία όμως η τυφλή πίστη των ανθρώπων στις “τυφλές ελπίδες” που σπέρνει ο Προμηθέας (Προμηθεύς Δεσμώτης). Αυτή είναι που κάνει το λόγο της Κασσάνδρας ακατανόητο και την αναγκάζει να καταφεύγει σε άναρθρες σπαρακτικές κραυγές – ύστατη προσπάθεια προειδοποίησης των ανθρώπων για επαναφορά του μέτρου στις σκέψεις και τις πράξεις τους.
*
Ο Κένταυρος Χ(ε)ίρων υφίσταται τώρα τον σαρκασμό των Ερινυών οι οποίες τον κυνηγούν για την ευθύνη του, αφού ως διανοούμενος που ήταν (ο άριστος των Κενταύρων) εξέθρεψε τις “τυφλές ελπίδες” του Προμηθέα με θεωρίες προόδου και διαφωτισμούς που ο ίδιος ο άνθρωπος τις οδήγησε -και τις οδηγεί- στην καταστροφική αυτοδιάψευσή τους. Ο Κένταυρος Χ(ε)ίρων μετανοημένος, καταφεύγει στην ταπείνωσή του (αλλά είναι οι Ερινύες που τον καταδικάζουν σ’ αυτήν) και ξεκινά τον μακρύ δρόμο προς τα άβαθα βάθη της σιωπής. Δεν θα ξαναμιλήσει και εύχεται να συναντήσει κάποτε το αλογίσιο του μισό, για να ενωθεί πάλι μαζί του, καλπάζοντας, μακριά από τους ανθρώπους.
*
Οι Ερινύες προκαλούν τον Κένταυρο Χ(ε)ίρωνα ενσταλάζοντάς του την αμφιβολία ότι η σιωπή του δε θα έχει αντοχή. Σαν άνθρωπος που είναι και μάλιστα διανοούμενος, θα ξαναρχίσει -λένε- να συλλαβίζει καινούργιες θεωρίες, ανατροφοδοτώντας έτσι την ελπίδα του για πρόοδο και ανατροφοδοτούμενος εξ αυτής. Ο Κένταυρος Χ(ε)ίρων, φοβούμενος ότι έτσι θα γίνει, ξεσπάει σε άναρθρες κραυγές, όπως η Κασσάνδρα. Γίνεται η Κασσάνδρα. Αυτή θα είναι και η τιμωρία των Ερινυών. Το χλιμίντρισμα που ευχόταν θα είναι ουρλιαχτά. Και δε θα ξανασυναντήσει τον αλογίσιο του εαυτό.
Χλιμίντρισμα - Μάριος Ποντίκας - Μωβ Σκίουρος, 2015
Μετάφραση: Πένυ Φυλακτάκη
